Wat doe jij eigenlijk?

• Geplaatst op 17 September 2019
• Door Ilse van Holsteyn - van Kester
• 0

Ja, wat doe jij eigenlijk? Dat is een vraag die mensen elkaar geregeld stellen...

WAT DOE JIJ EIGENLIJK?

Ja, wat doe jij eigenlijk? Dat is een vraag die mensen elkaar geregeld stellen bij een (eerste) ontmoeting. Bijvoorbeeld na een potje tennis, of op een verjaardag, of tijdens een dorpsfeest.

En, waar wordt er door de vraagsteller op gedoeld? Juist…
Als je zegt dat je viool speelt, en het Pieterpad loopt denkt men óf dat je beroeps-violist bent, óf dat je de loterij hebt gewonnen waardoor je niet meer hoeft te werken, en je leven inricht als een gepensioneerde met veel hobby’s.
Als je antwoordt dat je moeder bent, denken mensen dat je voor voltijd moederschap hebt gekozen en geen baan hebt, of hooguit een weinig voorstellend bijbaantje dat niet noemenswaardig is.Met andere woorden, er wordt van je verwacht dat je vertelt wat je voor werk doet… of je het daar nou over wilt hebben of niet… Als je anders antwoordt dan dat, dan worden er allerlei conclusies getrokken. Test het maar eens.

Maar, dus…. Inderdaad, wat doe jij eigenlijk? Mijn antwoord is niet altijd kort. Niet omdat ik mezelf zo goed mogelijk wil presenteren, maar omdat ik gewoon een eerlijk antwoord wil geven en dat mijn functie niet ‘gewoon’ strafrechtadvocaat, vuilnisman, accountant of autoverkoper is.
Ik wil hiermee ook weer niet de illusie wekken dat mijn functie zo bijzonder is. Het is gewoon niet in een 1 woord te vatten. Ik heb dus een korte versie en een lange versie.

Je merkt trouwens meestal gauw genoeg of de vraag je uit interesse is gesteld of uit beleefdheid. Of puur om leegte en stilte te vullen. Ook altijd makkelijk om dan over ‘werk’ te beginnen!

Bij mij gaat het ongeveer zo:
X: Wat doe jij eigenlijk?
I: Wat ik doe? Voor werk?
X: Ja, haha
I: Van alles. (bij absolute desinteresse eindigt het gesprek hier)
X: Oh ja, wat dan?
I: Hmm tja, waar zal ik beginnen…heb je even?

De korte versie…
…lees de korte versie alleen  als je het uit beleefdheid wil weten, want na dit antwoord weet je eigenlijk nog niks.
X: haha… uhm…
I: Ik heb samen met een vriendin een bedrijfje. Daarnaast werk ik nog een paar uurtjes per week voor een werkgever. (einde bericht en een tevreden gesprekspartner ;-))

De lange versie…
…voor de serieus geïnteresseerde, of…. voor degene die de vraag stelde om stilte op te vullen, want het is geen kort verhaaltje. Ok, ik heb hem hier en daar iets ‘aangedikt en uitgebreid’ t.o.v. de vertelde versie, want ik ben verbaal nou eenmaal niet zo’n sterke verteller.
Echter, deze versie is volledig op waarheid gebaseerd. Komt ie…:

X: Jazeker!
I: Ik heb samen met een vriendin een bedrijf in kadootjes en relatiegeschenken. Het heet Flessenwerk.

X: Hoe zei je?
I: Flessenwerk.

X: Ok, wat is dat dan precies?
I: Flessenwerk bestaat nu ongeveer 4 jaar en is eigenlijk voortgekomen uit HopeMade. HopeMade is een stichting zonder winstoogmerk, die we een jaar of 6 geleden zijn gestart met als doel om werkgelegenheid te creëren in armoedegebieden. In het begin alleen in Albanië, omdat vriendin Mascha haar ouders daar al banden mee hadden. Later zijn daar ook de landen Oeganda en Afghanistan bij gekomen.

X: HomeMade?
I: Nee HopeMade. Met een P. Gemaakt met hoop!



Op het moment dat Mascha met dat plan rond liep, was ik net gestopt met mijn toenmalige bedrijf in de reclame. Ik deed even een tijdje helemaal niks (qua werk), want ja…. af en toe moet je eventjes op adem komen. Met andere woorden, burn out…. of hoe ze dat vroeger noemden: overspannen. Ik vulde mijn tijd met verven van deuren, boeken lezen, sporten en bakkies doen (whaaaaaa!!!! bakkies doen, het toppunt van burgerlijkheid voor velen….). Maar dus ook hardlopen in het bos met Mascha, en bakkies doen met Mascha…. Mascha vroeg mij of ik wilde helpen met onder andere een logootje voor de stichting.
Het idee was om in Albanië door de armste mensen onder de bevolking mooie spullen te laten maken, en deze via een webshop en op markten in Nederland aan de man (of eerder vrouw) te brengen. Een mooi idee, waarbij hoop centraal stond.

X: Oké, dan ga je er zeker ook weleens heen? Naar die landen?
I: Ik ben 1 keer in Albanië geweest. Nadat ik samen met Mascha een kleine week daar heb doorgebracht om ons te oriënteren op de mogelijkheden, kon ik niet anders dan doorgaan met HopeMade. Het is bijzonder indrukwekkend om te zien wat voor een armoedig leven vele mensen daar hebben. De generaties die het communisme hebben meegemaakt zijn getekend, het is af te lezen in hun gezicht dat zij geen makkelijk leven hebben (gehad). Maar... in hun ogen is hoop te lezen. Hoop voor hun kinderen, de kleinkinderen, de daarop volgende generaties. Die ogen stralen zo veel liefde uit.

Terug in Nederland…. Mascha bedacht de naam, ik maakte er een logo voor. Vanuit ons hart gecreëerd. Na het logo volgden de website, de verpakkingen, de presentatiematerialen, de social media kanalen, de foto's en nog veel meer! Naast het bewaken van de huisstijl en het verzorgen van allerlei marketingactiviteiten, bestond mijn functie uit heel veel kletsen, overleggen, brainstormen etc. Dit alles om keer op keer met elkaar tot mooie producten te komen.

Op een bepaald moment hadden we best wat mensen in Albanië die we aan werk en dus inkomen konden helpen, maar intussen waren wij er ook bijna fulltime mee bezig. En op de bankrekening bleef het bij enkele euro’s, en dat terwijl er ook weleens mensen giften gaven, supermooi en heel dankbaar waren we hiervoor. Alleen op deze manier kon HopeMade niet groeien. Bovendien, huis en hypotheek moesten ook betaald worden.

Dus belde ik mijn toenmalige werkgever met de vraag of hij werk voor me had. Maakte me niet zoveel uit wat. En ja, ik kon daar weer terecht. Zo… huis en hypotheek geregeld. En het is nog leuk werk ook!
Nu de groei van HopeMade nog.

X: Hoe deed je dat dan?
I: Mascha kwam met het idee om aan HopeMade een commercieel bedrijf te koppelen, en op zo’n manier met dat bedrijf afzetmarkt te creëren voor de HopeMade producten. En dat werd dus Flessenwerk. Toen kregen we een bestelling van een groot bedrijf. De bestelling bestond uit een HopeMade product en een wijntje. En dat 1500 keer. Dat was de eerste stap richting het importeren van wijn. We bedachten een paar leuke producten met wijn, water en borrelnoten en probeerden deze, samen met de HopeMade producten onder de aandacht te brengen bij bedrijven. Dat lukte best aardig!
Ook tipte iemand ons om op een inkoopbeurs voor retailers te gaan staan: Show Up. Na veel reken- en tekenwerk, waagden we de sprong. En daar stonden we dus, op een dag in september, te zweten onder een glazen dak…. te zweten van de warmte, de zenuwen, maar ook van het harde werken, want wat was het druk!!! Het werd opgepakt. Onze HopeMade en Flessenwerk producten werden leuk gevonden. En gekocht. En nog een keer gekocht, en nog eens.

En nu hebben we ca. 300 verkooppunten in Nederland en België. En een heeeeel leuk productassortiment.
Naast producten aan winkels leveren we mooie en persoonlijke (kerst)pakketten en relatiegeschenken aan bedrijven. En dat is niet alleen voor het einde van het jaar. We hebben van alles voor allerlei gelegenheden en onze klanten delen o.a. hun verjaardagskalenders met ons. En de momenten dat er iets anders te vieren valt. Of juist wanneer iemand wat steun nodig heeft. Wij zorgen er dan voor dat er een gepersonaliseerd ‘aardigheidje’ bezorgd wordt. Lekker attent!



X: doen jullie alles zelf dan?
I: Nee, dat redden we nooit.
Mascha bedenkt de meeste producten en ik doe de meeste vormgeving. Allebei zijn we best creatief. Dus vinden we dat we daar wat mee moeten doen.
Daarnaast hebben we een paar hele leuke mensen in ons team. Een paar super enthousiaste en goede 10-ers, 20-ers, 30-ers en 40-ers. Iedereen doet wat. Van productie tot verkoop.

En sinds januari hebben we Roland erbij als ‘derde directeur’. Hij heeft al een paar bedrijven in bedrijfskleding en doet dit er bij. Vindt ie leuk! Die lange met die bril, noemen ze Roland ook wel eens. Ro draagt met zijn ruim 2 meter lang een hele grote steen bij. Hij is namelijk organisatorisch heel sterk, weet altijd de rust te bewaren, heeft strategisch inzicht en is ook nog eens een tikkeltje commercieel. Precies wat we nodig hebben. We zijn echt blij! Het is zo leuk, dat je soms vergeet dat het wel om echt werken gaat.

Oh, en voor een paar uur in de week werk ik nog steeds bij dezelfde werkgever. Voor ernaast. En omdat het leuk is. En als een soort grensbewaking. Anders sla ik door in Flessenwerk.…

Maar goed, lang verhaal…. Sorry….misschien vind je het helemaal niet boeiend. Haha.
Hee, en wat doe jij?

Einde bericht...