De drive van Eliza

• Geplaatst op 15 Augustus 2023
• Door Ilse van Holsteyn - van Kester
• 0

Het was een gewone dinsdag in de zomervakantie...

BOOBIES!

It is what it is.
That was then. This is now.
Maar bovenal. Zonder strijd geen overwinning.
Spreuken die in mijn ogen staan voor houvast, vechtlust en acceptatie.

Het was een gewone dinsdag in de zomervakantie.
Een werkdag. De enige in die week. De laatste dag voordat we met ons gezin op een minivakantie gingen met de tent. Zomers weertje voor de boeg. Lekker joh!
Aan de slag met het afronden van het nieuwe assortiment. De voorbereidingen voor de beurs. Een restyle van de website doorvoeren. Nog even een social media post. Welke zal ik vandaag doen? Oh ja, die van de boobies is wel leuk denk.

De boobies. Sweet boobies. Droptieten in een potje. Een mooie aanvulling op het nieuwe snoepconcept welke wij recent in ons assortiment opgenomen hebben. Met daarbij een mooi verhaal. 50 cent van ieder verkocht potje doneren wij aan Pink Ribbon.

ZEG WAT JE DOET!

"We moeten meer vertellen wat we doen".
Ik hoor de stem van Ro, onze commerciële man.
En hij heeft zeker weten gelijk. Soms vind ik dat lastig. Ons bedrijf heet al Geven is leuker, we hebben de projecten die wij steunen op onze site staan, we doen kaartjes bij onze producten over dat de producten door Ipse de Bruggen kanjers gemaakt worden....en zo nog wat dingen.
Moeten we steeds weer vertellen wat we allemaal 'goed' doen...en dan met name 'hoe nobel' we wel niet zijn..... moet dat nou echt gezegd worden?
"Ja, dat moet gezegd worden." Zegt Ro dan.
We voeren daar af en toe een gezonde strijd over. ;-)

Ok dan. Daar gaat ie.
Een bericht op Insta.
Knal er gelijk een reel achteraan.
En nou we toch bezig zijn. Verhaal erbij. Hoppa.

En toen. Pak m beet, 15 min later. Pling. Een bestelling. Dat is op zich niet uitzonderlijk.
Ik bekijk de order en YES!!! Sweet boobies zit erin! What .... 4 dozen. Wauw! Dat is écht tof voor een nieuw product.
Ik stuur een screenshot door in onze appgroep met de naam 'Leuke dingen'.

30 min later. Pling. Weer een bestelling. Check. Weer die boobies. 3 dozen. Oh yeah!
Mijn telefoon gaat. Ro. Juist. De commerciële van ons team...
Ro heeft even een linked in post geplaatst. Hij is daar heel actief.
"Ils, dit kan ineens hard gaan".
"Leuk!"
"Zullen we dit ook even bij Pink Ribbon onder de aandacht brengen? Het kan zomaar zijn dat we een mooie donatie kunnen gaan doen einde van het jaar."

Het is altijd zooooo leuk dat als je een nieuw product hebt, als dat dan ook goed ontvangen wordt door onze klanten. Dat is een bevestiging en een mooie beloning voor onze inspanningen.
Ik check weer even mijn Insta.
En daar zag ik een bericht van Eliza van Liefs Lies. De klant van de eerste bestelling.
Bam. Daar schrik ik wel van. Wat blijkt. Ze is zélf getroffen door borstkanker en zit momenteel in de behandelingen. Ze vindt ons initiatief zo mooi en wil heel veel potjes snoep gaan verkopen.
Ineens vind ik het helemaal niet meer 'zo leuk'. Wat naar voor Eliza. Maar wat mooi Eliza. Dat jij de drive hebt om de schouders eronder te zetten en te gaan!!!! Dit getuigt van zoveel moed, kracht en vertrouwen.

TIJD IS VAAK EEN ANTWOORD

Twee dagen erna sta ik in het sanitair gebouw van de camping. Twee zusjes van een jaar of 7 en 9 komen binnen. Ze gaan elkaars haren invlechten. Dat is wat zusjes doen.

Ik ga even terug in de tijd. 2008. Er wordt kanker geconstateerd bij mijn zus. Bam! Daar schrikken we van. Maar wat een dappere zus, want wat deed ze. Ze maakte een plan de campagne. Met elkaar zaten we rond de tafel met een mindmap, een groot vel papier. Met daarop alle mogelijke bekende behandelingen. Alle lijntjes richting artsen en deskundigen die we op LinkedIn konden vinden (social media was toen nog vrij nieuw). Er kwam een actielijst, een agenda en wat deed ze ... de schouders eronder en gaan. Daarnaast kwam er een goed doel op ons pad. Een doel om zoveel mogelijk geld op te halen voor de vorm van kanker die zij (en met haar nog vele anderen) had. Daar gingen we voor. Naast de bestaande actie waar haar vrienden, kennissen en familie massaal aan mee deed, bedachten we meer. Loterijen, veilingen....alles werd uit de kast gehaald met maar 1 doel: zoveel mogelijk geld ophalen voor dit doel want.....hoe meer geld, hoe meer onderzoek, hoe meer kennis, hoe meer kans op genezing. Voor zoveel mogelijk mensen.

Via een blog vertelde zij 'de wereld' - om haar heen wat ze meemaakte. WhatsApp groepen bestonden toen nog niet dus communicatie ging via sms, bellen of bezoekjes. En dat kan soms even wat veel zijn. Ideaal dus, zo,'n blog, dat was toen ook nog compleet nieuw. Hoe mooi die ontwikkelingen. Maar het is helemaal niet leuk om dit te lezen van je zus. Erg confronterend en het liefst wilde je dat de ellende er gewoon niet was.
En zo maakte ze met al haar acties veel impact. Want schrijven, dat kon ze als geen ander. Evenals organiseren en het in werking zetten van een idee. En dat realiseer ik me nu, 15 jaar later, des te meer. Wat een drive!!! Wat een strijd. Punt.

Geld ophalen, bekendheid geven aan de ziekte. Dat loont. Helaas niet altijd op tijd. Maar het loont. Absoluut.
Een voorbeeld.
Destijds....op de mindmap: "immunotherapie!!!????? Nieuw!!! Naar kijken. Kunnen we daar meer over vinden??? Er loopt een onderzoek in Groningen."
Tegenwoordige tijd....Immunotherapie wordt in behandelingen toegepast, en niet voor niets. Daar is en wordt heel veel geld en tijd in gestoken.
Tijd...is vaak een antwoord...

THAT WAS THEN. THIS IS NOW!

Dus ... iedereen die beschikt over dezelfde drive als mijn zus en Eliza. Doen! Blijven doen! Geld ophalen en bekendheid geven. Binnen de mogelijkheden. Dat loont. Altijd!
Wij hebben op Insta een kleine 2000 volgers. Niet heel veel. Maar genoeg om iets aan te kunnen zwengelen. En daar gaan we mee door. We zullen blijven zeggen wat we doen. Dat beloof ik bij deze. Eliza heeft met Liefs Lies veel meer volgers! En wat heeft ze een leuk account! Vrolijke kleurtjes, mooie foto's. Eentje waar je echt blij van wordt. Dát zijn de leuke dingen.
Lieve Eliza. Ik ben geraakt door jouw berichtje. Jouw drive .....

Wij gaan keihard aan de slag voor een megabedrag voor Pink Ribbon. Zonder strijd immers geen overwinning. Doe je mee?